Page 13 - Ndjenja e kohës

Giuseppe Ungaret ti 11

“O natë”
Dall’ampia ansia dell’alba/ Svelata alberatura
N’angështinë e paanë të agut / Larohen tej kurorat;

“Stinët”
O leggiadri e giulivi coloriti / che la strugenta calma alleva,
O të hijshmet, të hareshmet ngjyrime / që qetia lënguese mëkon,

“Lindja e aurorës”
Dal cielo all’orlo, il gorgo livida apre.
Në t’qiellit zgrip, e irnosur vorbullën gris.

“Junona”
Tonda quel tanto che mi dà tormento
E rrumbullt tërë ç’më turbullon

“Ëndërr”
Rotto l’indugio sotto l’onda
Ngurrimin gris ndër vrunguj

Por jo gjithnjë ka qenë e mundur ruajtja e kësaj figure kaq
melodioze, pasi synimi ka qenë ruajtja e një ekuilibri, herë-herë
shumë të brishtë, të të gjitha elementeve të lirikave.
Në një tjetër poezi, problemi ka qenë zgjedhja semantike e
fjalës. Kështu, në poezinë “Dashuria e parë”, ku përshkruhet një akt
dashurie mishtore me një fund aspak të lumtur, Ungaretti shkruan:
Era una notte afosa
Quando improvvise vidi zanne viola
In un’ascella che fingeva pace.