Page 11 - Pas xhamit të dyfishtë

Halldóra Thoroddsen 9

Ajër i mpirë dhe i acartë, ditët e shkurtra dimërake
ndezin dritat festive në qiell

I telefonon Maga. Është festa e përvitshme e rrethit
të vjetër të çifteve. Të gjithë i mbahen fort këtij zakoni
të vjetër. Shumë syresh nuk kanë lidhur miqësi të reja
prej dekadash. Dinamika e roleve ka mbetur ngurtësisht
e pandryshuar nga mbledhja e parë. Pinë derisa ndihen
pakëz çakërrqejf dhe flasin “për këtë e për atë”, që është

një lloj shprehjeje, për të treguar jetën dhe ekzistencën.
Gjenialoidi Einar është ngaherë premtues. Hyjnorja
Kristin ende i copëton zemrat mashkullore, si njëherë e
një kohë (e vetmja beqare e rrethit të çifteve). Katallania
Maga ende i thotë copë të vërtetat, pa iu dridhur qerpiku,
dhe të gjithë ia lejojnë (sepse ajo ashtu është gatuar).
Vetmitari Stefan vazhdon t’i mbajë fshehur dhuntitë e
tij dhe t’i përulet gjeniut, si zakonisht. Tre i kanë lënë
shëndenë shoqërisë, të kositur nga kosa. Edhe ajo nuk

mungon në këto takime, tashmë vejushë, duke u ndier
thuajse e huaj që pas vdekjes së Gudjonit. I dilte gjithnjë
krah gaztorit të oborrit.

Gudjoni i saj, i ndrittë shpirti, ishte fort i zoti t’i
shtynte të gjithë në zgrip. Në prani të tij, gjithkush e
humbiste keqas toruan. Ishte i zoti ta shtrembëronte

realitetin sy për sy dhe t’i turbullonte të tjerët. Kish
nga ata që s’e honepsnin Gudjonin, ndiheshin në siklet